Jaap Rameijer's Blog
Nieuwsbrief oktober 2023
Beste mensen, het is alweer enige tijd geleden dat dat ik u met enige regelmaat op de hoogte hield van het wel en wee van mijn persoon en van de mooie avonturen die ik beleefde.
Maar mijn terugkeer uit Frankrijk in 2016 werden de eerste jaren besteed aan een grondige renovatie van mijn bijzondere grutterswinkeltje in Exmorra, een rijksmonument uit 1732. Met forse tegenwerking van een aantal ambtenaren van de gemeente Sudwest-Fryzslan, maar gelukkig waren er ook goede ambtenaren. Evengoed heeft de renovatie van mijn pand, bestaande uit een voormalig grutterswinkeltje, een voormalig Lagere Schooltje en een wat moderner huisje mij meer dan 100.000 euro gekost!
Na een paar jaar ‘rust’ in 2017 en 2018‘ voelde ik dat er een enorme dreiging in de lucht hing. Ik heb gepraat met mensen, boeken gelezen, websites bezocht en ik kreeg heel veel aanwijzingen uit de Spirit World, van wat ik de Grote Roerganger noem. Dat resulteerde in drie boeken. Het eerste verscheen in september 2019 en was getiteld ‘Van Anunnaki tot Illuminati, van slaaf tot slaaf’. Dat werd een groot succes. In de periode 2020-2023 is de aarde enige tijd op slot gegaan. Een vreselijke periode. Daarover schreef ik het boek: Van Illuminati en de Nieuwe Wereld Orde’, over 9/11, Corona, The Great Reset, het klimaat, 5G, het WEF en de WHO. Een overzicht van de onvoorstelbare kwaadaardigheden die ons toen ten deel vielen. Dat kwam ut begin 2023. Maar er was ook behoefte aan hoop. Dus schreef ik een derde boek me als titel: Van Anunnaki en andere Goden, over de Spirit World, UFO’s, ORB’s en Aliens. Dat kwam iets later in 2023 uit.
- Er even uit.
Na jaren in Exmorra doorgebracht te hebben en drie boeken geschreven te hebben, moest ik er even uit. Een frisse neus halen, gewoon even weg. Nu was Zuid-Frankrijk wat te ver, dus koos ik voor het mooie Bretagne. Het land van vriendelijke mensen, prachtige natuur, bijzondere steencirkels, magische kerken en dat alles doorsnede door rivieren en meren en omgeven door de zee. Ik was er al een paar keer geweest, maar het land trok aan me. Probleem was Spirit, want steeds minder hotels en B&B’s waren genegen huisdieren op te nemen. Gelukkig trof ik enkele B&B’s waar Sprit wel terecht kon en dat waren dan ook prima plaatsen.
- 30 september t/m 7 oktober
Mijn idee was altijd om in de weekends te rijden. Zeker in Frankrijk want dan is er minder vrachtverkeer. Ik besloot de heenreis in twee etappen te doen en ik nam de kortste weg. Via Breda, Antwerpen, Gent, Lille. Maar dat was een kleine vergissing. Want voor Antwerpen stond een gigantische file. Ik heb 2,5 uur stapvoets naar Antwerpen gereden, waar de rondweg om die stad grondig gerenoveerd werd. En ik heb de grootste bewondering gekregen voor mijn hond Spirit die al die tijd, in de zon, en zonder uitgelaten te worden rustig in de achterbak is blijven liggen.
De eerste stop zou zijn aan de kust van Normandië, Omaha Beach, daar waar de geallieerde troepen in 1944 aan land waren gekomen. Na lang zoeken vond ik mijn B&B, gelegen aan zee met daarnaast, gelukkig, een goed restaurant. Ik ging met Spirit wandelen langs het strand en voelde er nog de energie van de vele duizenden geallieerden die daar gesneuveld zijn.
- Bretagne, 1 oktober, een lelijk ongeluk
Op de heenweg ging ik even langs Mont St. Michel. Een magische plek waar ik al vaker geweest ben. Maar niet dit keer. Er waren diverse evenementen gepland en er waren tienduizenden bezoekers. Wat een drama, Gelukkig vond ik nog net op tijd mijn favoriete verkoopplek van Calvados. Daar kocht ik vier flessen Calvados, van 70%, want dan proef je het pas echt. Calvados die mij de rest van de week aardig op de been heeft geholpen. Ik reeds door naar het zuiden en oosten, langs Fougieres tot ik een bord zag met ‘magisch bos’, met een parkeerplaats. Dus ik stop en wandel met Spirit het bos in. Magische steenformaties, barstensvol tamme kastanjebomen, smalle paadjes. En plotseling gleed ik uit. En smakte voorover enkel meters later op het pad en uitstekende rotsen. Mijn scheenbeen ernstig beschadigd, met mijn hoofd tegen een boomstronk, versuft. Ik wist niet meer waar ik was. Tegen Spirit zei ik: “zoek de auto”. En dat deed hij. Tot we bij en plek kwamen waren fransen bezig waren rotswanden te beklimmen. Ze hielpen mij fantastisch, verbonden mijn been, brachten me naar de parkeerplaats en belden de Pompiers. Die kwamen met 2 auto’s en 8 man, knipten mijn broekspijp open, bestudeerden de wond en hebben me verbonden. “Dit is heel ernstig meneer, een brancard stond al klaar, u moet met ons mee.” Maar dat wilde ik niet, dat kon ik niet, ik kon Spirit niet alleen laten. Toen vroeg ik hen om op mijn TOMTOM de coördinaten van het grote ziekenhuis in Fougieres in te typen en hen te waarschuwen voor mijn komst. Ik ben er heen gereden, parkeerde de auto pp de parkeerplaats, ramen open voor Spirit en van de schrik heb ik de sleutels in het slot laten zitten. Toen naar de eerste hulp, en zoals dat in Frankrijk gaat, eerst alle papierwerk. Wachten, wachten en ik maakte me dodelijk ongerust over Spirit. Eindelijk werd ik geholpen, het duurde twee uur, 21 hechtingen en daarna de documenten mee voor de Pharmacie. Ik was zo blij Spirit weer te zien! Toen zijn we naar mijn definitieve B&B gereden, even ten noorden van Paimpont, dat was nog ruim twee uur verder maar we kwamen er net voor donker aan. Hele lieve mensen, de man was een Schot die getrouwd was met een Filipijnse vrouw. Ik kreeg de grootste kamer en was dolblij dat ik nu ‘thuis’ was. Heb Spirit uitgebreid bedankt en geknuffeld.
- Paimpont en Monteneuf.
Nu eerst met de documenten van het ziekenhuis naar de Pharmacie. Elk dorp van enig omvang heeft een Pharmacie en de Fransen gebruiken ook twee keer zoveel middelen en medicijnen als wij Nederlanders. Een zak vol met doeken, gaas, verband en penicilline. Maar het is mooi weer en ik ga op pad. Ik kan gelukkig autorijden en wandelen, maar wel rustig aan. Eerst naar Paimpont, naar de mooie kerk aldaar, met zijn prachtige beelden. Maar alles is verder dicht, het is maandag. Dan het fameuze rondje rond Paimpont. Met het graf van Merlijn en de Eglizse du Graal. Vervolgens naar een van de meest bijzondere steencirkel velden in Bretagne, namelijk die in Monteneuf. Sweet memories. Het is de hele week schitterend weer en ondanks de pijn geniet ik. Intussen heb ik een substantiele medicijnkast opgebouwd.
- Een rondje Paimpont.
Daarvoor heeft men prachtige kaarten uitgegeven, maar het is nu oktober en dan is er veel dicht. Dit is het alternatieve gebied van Koning Arthur, van Merlijn, van bijzonder bronnen en tovenaars. Mooi zoals de verhalen uit Groot Brittannië hier herhaald worden in een ander kader geplaatst worden. We bekijken het graf van Merlijn en trekken dan verder naar Carnac. Daar staat een groot nieuw museum vol met prachtige boeken en leuke snuisterijen. Toch elke keer weer fascinerend die vele steencirkels in lange rijen. Spirit is al helemaal gewend aan mijn B&B en staat al voor de deur!
- Pleyben, een stukje rijden. Dat valt niet mee want het is druk en ik ben nog niet helemaal de ‘oude’. Pleyben, met een bijzondere kerk met een prachtige Zwarte Madonna en in het voorportaal een labyrint. Nog weer een stuk rijden, met onderweg bomen vol maretakken, nu naar iets wat ik nog niet kende namelijk Les Roches Du Diable. Een heel bijzondere rotsformatie langs de rivier en ook in de rivier. Wat een ongelooflijk schouwspel. Tot slot laat ik nog even zien waar ik Spirit kan uitlaten. Ongestoord, open weiland, geen huizen in de buurt, en prachtige bomen.
- Les Roches aux Fees. Het is een eindje weg maar ik heb er bijzondere herinneringen aan. Het is de grootste overdekte rotsformatie in Bretagne. Wat een magisch geheel. En weer omgeven door tamme kastanje bomen. De grond ligt vol met kastanjes. Hier een foto samen met Spirit. Daar eten we heerlijk in een wegrestaurant dat gevonden kon worden dankzij mijn TOMTOM of mijn Mobieltje. Dat weet ik niet meer.
- De laatste vakantiedag. En weer is het schitterend weer. Ik ga naar iets waar ik nog niet eerder geweest ben, namelijk naar de Magalithes de Lampouy. In het noorden. Het ligt een beetje achteraf en is moeilijk te vinden maar het is zeer de moeite waard. Hier vond ik diverse, min of meer schots en scheef opgelijnde steenformaties, wel een stuk of zes, met ook nog enkele hele grote, rechtopstaande menhirs. Bij elkaar waren het zeker 60 menhirs. Wat een bijzondere plek. Naast mij stond er nog een auto op de parkeerplek, maar ik heb niemand gezien. Na afloop, weer met behulp van mijn mobiel, ben ik naar een uitstekend restaurant in de buurt gegaan en heb ik genoten.
- De laatste dag. Gisteravond al zoveel mogelijk in de auto gepakt en toen vroeg op. Ontbijt, Spirit uitlaten, een hartroerend afscheid van deze lieve mensen en dan en route.
Nog steeds prachtig weer maar het is wel 1050 km! Ik word een beetje misselijk van al die plekken waar je tol moet betalen en van al die borden. Ik heb me voorgenomen niet meer via Antwerpen te gaan, dus nu dwars door België langs Mons en Namen naar Luik. Daar de grens over naar Maastricht. Heerlijk weer in Nederland. Dan nog bijna drie uur naar Friesland. Het laatste stuk, in het donker, is heel pittig. Ik ben doodmoe maar wil per se naar huis.
Om 20.30 eindelijk thuis. Spullen uit de auto halen, Spirit uitlaten, wat is die hond toch lief geweest, even voor de TV hangen en dan naar bed. Wat een week! Genoeg om me heilig voor te nemen voorlopig maar thuis te blijven.
Jaap Rameijer Channel
-
00:02:01
Orbs in Exmorra, The Netherlands
-
00:14:45
The Beauty & Messages of Orbs
-
00:02:27
The Beauty & Magic of Orbs
-
00:06:05
Mary Magdalene in France
-
00:03:57
The Cathars
-
00:02:01
Comments