Dit is een boek voor mannen. Met wat achtergrond informatie. Met een paar gekke verhalen. En wat leuke weetjes. Een boek waarmee ze de hele dag onder de pannen zijn. Waarmee ze een heerlijke dag in hun eigen huis  kunnen hebben. Met een uitgebreide handleiding voor het leveren van een culinaire topprestatie. Waarin opgenomen een uitgebreide strooptocht over de markt en serieus overleg met de verschillende marktkooplui over de beste manier om hun producten klaar te maken. Met bezoeken aan gespecialiseerde kookwinkels om het beste van het beste  gereeedschap uit te kiezen. Want met minder doen wij het niet. Met gouden tips van visboeren, toko’s en andere speciaalzaken, waar wij ons ook niet alleen uitgebreid  laten voorlichten, maar natuurlijk ook even proeven. Dat spreekt vanzelf.{FOTO van een man die even wat lekkers proeft in een toko}

Maar het is vooral bedoeld om een fijne dag in uw eigen huis te hebben. Voor de verandering zou ik bijna willen zeggen. Een heerlijke dag, nu eens niet op uw studeerkamer voorzien van TV, gemakkelijke stoel,  boeken, het internet en die lekkere divan. Of in uw tuin met die heerlijke tuinstoelen. Maar gewoon in de keuken. Uw keuken. Uw eigen keuken. Om eens een dag heer en meester in de keuken te zijn. En te genieten van alles wat die keuken u te bieden heeft. Een mooie fles wijn, een lekkere pils, radiootje aan, prima gereedschap, goede recepten, alles keurig voorbereid en netjes uitgestald. En geen vrouwen in de keuken. Vooral geen vrouwen. De keuken is die dag verboden gebied voor uw geliefde. En mocht u een open keuken hebben stuur uw vrouw dan maar een dag het huis uit. Ze klaagt al wekenlang dat ze geen tijd heeft voor haar familie of vriendinnen, dus dat komt mooi uit.

En mevrouw nou niet moeilijk doen. Vandaag niet. Wees dit keer eens een ruimhartige, echt geemancipeerde vrouw. Iemand van volstrekte gelijkwaardigheid tussen man en vrouw. Gun uw man ook eens een pleziertje in “uw” huis. En laat uw man, vriend, partner of hoe u hem dan ook noemt, zonder morren toe in “uw” de keuken. Zonder morren. Het is per slot van rekening ook zijn huis. En zijn keuken. Hij betaalt, neem ik aan, een niet onaanzienlijk stuk van de hypotheek, dus hij heeft het alle recht om eens een dagje in zijn eigen keuken door te brengen. En bemoei u voor deze keer nou eens niet met hem en met zijn activiteiten. Ik weet het, ik vraag nogal wat, maar probeer het eens. Het is voor uw eigen bestwil. Wees blij dat hij in huis is. En iets nuttigs doet. Want het kan ook heel anders. Voor hetzelfde geld stort hij zich ieder weekend in het opknappen van antieke auto’s, of gaat hij de hele dag toeren met zijn maten op zijn Harley Davidson, of een  sport beoefenen waar leuke kantines bij horen, of Joost mag weten wat. Want de hobbies van mannen kennen geen grenzen. En de uitspraak “voor hetzelfde geld’ kunnen we maar beter inslikken, want al die andere hobbies kosten een veelvoud van wat hij nu in de keuken gaat spenderen.

Dus niet zeuren. Laat hem die dag de keuken. Laat hem de keuken met liefde. En laat hem ook eens met rust. Het is maar een paar uur. Hij wil nu even alleen zijn. Alleen met zijn potten en zijn pannen, alleen met zijn kleurrijke natuurproducten, alleen met zijn kookboek, met zijn muziek, met zijn fles wijn en met zijn geode humeur. Uw mooie neus om de hoek van de deur steken en op dat speciale toontje van u vragen: “gaat het goed, schat” , is nu uit den boze. {TEKENING van een vrouw die haar hoofd om de deur steekt}. Want die vraag geeft niet zozeer blijk van uw oprechte belangstelling naar zijn kookkunst, als wel van uw bedekte  wantrouwen jegens zijn kookprestaties. Daar is uw man niet van gediend. Waar hij wel van gediend is, straks, is uw oprechte dankbaarheid voor zijn geleverde prestatie. Ik weet het, ook daar zult u zich toe moeten zetten, want oprechte complimenten komen maar moeilijk over uw lippen, maar probeer het toch maar. Daar kunt u straks veel plezier van hebben. Gaat u hem daarentegen weer afkatten, of is uw dankbaarheid voor zijn werk wat erg mager, dan stapt hij de volgende keer weer doodgemoederd op zijn Harley en bent u hem de rest van het weekend kwijt. En de daaropvolgende weekends ook.

Trouwens, waarom is het voor een vrouw zo moeilijk om eens echt oprecht “dank je wel” tegen haar geliefde te zeggen? Ik snap dat niet. Ze krijgen het simpele zinnetje “dank je wel, lieverd” maar moeilijk over hun lippen.  Elke keer als ik na een dag hard werken in de keuken iets heerlijks op tafel zette, kreeg ik van mijn vrouw altijd eerst een negatieve of kritische opmerking naar mijn hoofd geslingerd. Varierend van de  tamelijk onschuldige vraag “waar zijn de servetjes?” tot de minder plezierige opmerking: “en nou mag ik straks zeker de puinhoop in de keuken opruimen?”  Waarom toch, lieve dames, waarom? Waarom niet eerst zeggen: “schat wat ziet dat er heerlijk uit” of  “wat ruikt dat lekker” of “lieverd, wat hebt jij vandaag geweldig je best gedaan, kom eens hier, dan krijg je een dikke pakkerd van me”. Neen, altijd eerst die kritische noot. En daarna willen ze dan wel eens iets positiefs zeggen. Maar helaas, dan is het te laat. Dan is de toon al gezet. Waarom niet eerst een compliment? Dan kunt u later, als u  zonodig moet, altijd nog een paar kritische kanttekeningen maken. Maar begin eerst eens positief. Uw man begint toch ook niet direkt te “jeremieren” als u wat op tafel zet? Dan kijkt hij u toch ook met een verrukte glimlach aan en zegt zoiets als: “wat ziet dat er lekker uit schat”, of: “wat ruikt dat lekker”, maar altijd iets positiefs.

Zie deze culinaire trip ook als een ontdekkingsreis. Het is allemaal nieuw. De sla te voelen knisperen in je handen. {FOTO van een man met een krop sla in zijn handen}. Lekker met je vingers aan worteltjes, spruitjes, gember en koriander te zitten. Te horen hoe uw scherpe keukenmes door de groenten snijdt. De geuren op te snuiven die dan naar boven komen. Zorgvuldig uw biefstuk in hele dunne lapjes te snijden, als een echte meesterkok. Voor de vrouw is dat allemaal gesneden koek natuurlijk, die wordt daar niet warm of koud van. Maar voor veel mannen is dit nieuw. Is dat niet heerlijk, dat directe contact met de natuur? Lekker met uw handen te wroeten in al het goede dat moeder aarde te bieden heeft. Dat zult u misschien kinderachtig vinden, mevrouw, dat kan best zo zijn, maar als ik u een goede raad mag geven, houd die observatie dan dit keer maar eens voor u. Ja, ik weet het, het is behoorlijk wennen deze zaterdag.

En ‘s avonds een grandiose maaltijd op tafel te zetten. Met een keurig gedekte tafel. En uitstekende wijnen. Om dan met het hele gezin te genieten van alles wat er opgediend wordt. En met gepaste trots te vertellen wat er op tafel staat  en hoe u dat heeft klaargemaakt. Weer eens diepzinnige tafelgesprekken met het hele gezin te voeren. Net zoals de Fransen dat doen. Die uren aan tafel kunnen zitten en uitgelaten met elkaar converseren en daar de tijd van hun leven hebben. En om dan, als klap op de vuurpijl, de avond af te sluiten met een perfect opgeruimde keuken. Tot starre verbazing van uw vrouw, die zich er net zo op verheugd had om u eens even stevig de oren te wassen over de rotzooi die u ongetwijfeld in de keuken had achtergelaten. Nou mooi niet. De keuken is zelfs schooner is dan uw vrouw hem die morgen had achtergelaten. {FOTO van een perfect opgeruimde keuken}.Want vrouwen zijn niet zo proper. Die kunnen er soms een aardige puinhoop van maken. Kijk maar eens achter het fornuis of onder de aanrechtkastjes!