De Heilige Graal

Dit mysterieuze object kan zowel in Glastonbury als in Rennes-le-Chateau gevonden worden. En op heel veel andere plaatsen in de wereld. Dat is  tamelijk bijzonder want we weten nog steeds niet waar de Heilige Graal nu eigenlijk voor staat. Dat kan honderd verschillende dingen zijn, variërend van een instrument om met de Goden te communiceren, of een ketel, tot bijzondere stenen, kristallen, bokalen, bloedlijnen of de zoektocht naar de goddelijke vonk in ons zelf. En alles daar tussen in. Laten wij ons hier beperken tot de “Christelijke Graal”, de Graal die geassocieerd wordt met Jezus en Maria Magdalena. Een associatie die overigens pas in de twaalfde eeuw plaats vond.

Beide plaatsen, Rennes-le-Chateau en Glastonbury, hebben terechte claims op het bezit van de Graal. Denk bijvoorbeeld aan de twee “cruets”, bekertjes, die Jozef van Arimathea mee bracht uit Palestina. Een met het bloed en een met het zweet of wondvocht van Jezus. Prachtig afgebeeld in  dit glas in lood raam in de kerk van St. John in Glastonbury.  Dan is er de bokaal gebruikt bij het Laatste Avondmaal. Waarin eveneens het bloed van Jezus zou zijn opgevangen. Deze Graal zou begraven zijn onder Wearyall Hill,  Chalice Hill, in de buurt van de Heilige Rode en Witte Bron of in de heilige aarde bij de Mary Chapel op het terrein van de Abdij.

Hetzelfde geldt voor Rennes-le-Chateau. Er zijn talloze schilderijen, tekeningen, beelden en glas in lood ramen, waarop Maria Magdalena staat afgebeeld met een bokaal in haar handen. Of met de kelk gebruikt voor het zalven van Jezus. Maar de Heilige Graal zou ook heel goed de bloedlijn van Jezus en Maria Magdalena kunnen zijn. De bokaal, of die nu gebruikt is bij het laatste avondmaal of om het bloed van Jezus in op te vangen, zou in de kerk van Rennes-le-Chateau verborgen kunnen zijn. Of anders in de Tempel van Salomo onder de Pech Cardou, of in de Notre Dame de Marceille in Limoux, onder de Pech Bugarach en op vele, vele andere plaatsen in Frankrijk.

Maria Magdalena

Maria Magdalena is een prachtige vrouw. “A total Woman”. Ze heeft alles wat een vrouw zich maar zou kunnen wensen. Wat een vrouw tot echte vrouw maakt . Zij is natuurlijk aanwezig in Palestina, of Judea zoals het toen heette en misschien ook wel in Egypte, maar ook in Engeland en  Frankrijk. In Glastonbury vinden we haar in Magdalene Street, in het kapelletje die aan haar gewijd is. We vinden haar op het eiland Beckery waar in de vijfde eeuw een kapel van haar stond, en in St. Patricks Chapel naast het museum van de  Abbey, voorzien van de zeven hoofdzonden . En verder in veel kerken in Somerset. Waarvan de meest bekende wel de kerk van Taunton is, gewijd aan Maria Magdalena, al weet niemand waarom. Een kerk vol prachtige afbeeldingen, beelden en glas in lood ramen. Maar er is meer. Er zijn talrijke verhalen, de meeste gechanneld, dat Maria Magdalena Glastonbury daadwerkelijk bezocht heeft. Al dan niet in gezelschap van haar zwager Jozef van Arimathea. Ja zelfs dat Maria Magdalena daar jarenlang geleefd zou hebben in een grot onder Chalice Hill, samen met haar dochter Sarah. Anderen zeggen  dat zij de laatste jaren van haar leven gesleten heeft in Wales. In een hutje aan de kust.

Rennes-le-Chateau, maar dat geldt in feite voor heel Zuid Frankrijk en meer in het bijzonder het Land van de Katharen, is werkelijk “vergeven”van Maria Magdalena. Zij is overal. In de kerk van Rennes-le-Chateau is zij zeer prominent aanwezig. Maar ook in vele andere kerken, kapellen en basilieken. Niet zo zeer in kathedralen. Maar dat zal niemand verwonderen want dat waren dan ook de zetels van bisschoppen, bolwerken van het katholicisme, mannen en macht. Die  hadden niet zo veel op met Maria Magdalena.

Zij zou volgens talrijke, gechannelde verhalen, maar ook volgens oude volksverhalen en legendes, lange tijd in Rennes-le-Chateau gewoond hebben. Daar zijn ook verschillende plaatsen naar haar vernoemd, zoals de grot van Maria Magdalena  even ten zuiden van Rennes-le-Chateau. Er zijn zelfs helderzienden geweest die mij de plaats hebben aangewezen waar Maria Magdalena gewoond zou hebben. Op de vlakte  ten zuiden van Rennes-le-Chateau. Het waren niet altijd dezelfde plekken, maar ze lagen evengoed niet meer dan honderd meter van elkaar.

Maria Magdalena zou begraven zijn in de kerk van Rennes-le-Chateau, of anders aan de voet van de heuvel. Maar ook worden genoemd de Tempel van Salomo onder de Pech Cardou, het kerkje van St. Salvayre even ten oosten van Alet-les-Bains of de Notre Dame de Marceille in Limoux. Allemaal dicht in de buurt van Rennes-le-Chateau.  Dan is er nog het vreemde, gechannelde verhaal dat Maria Magdalena, na een aantal jaren in Rennes-le-Chateau gewoond te hebben, op weg zou zijn gegaan naar Engeland. Met een groep volgelingen. Haar bestemming was Avalon, het huidige Glastonbury. Doel was om onderweg alle heilige plaatsen van Isis opnieuw te activeren. Echter in de buurt van Vezelay, vlak bij het Franse Avalon, werd zij verraden en op brute wijze vermoord. Haar lichaam werd verbrand en haar as verstrooid. Hoe merkwaardig dat dit nu juist in Vezelay gebeurde. Vezelay dat later een van de belangrijkste bedevaartsplaatsen gewijd aan Maria Magdalena zou worden. En een van de startpunten van de pelgrimstochten naar La Compostella.

Het Gnostische geloof

Zowel het westen van Engeland als het zuiden van Frankrijk kennen een traditie van relatieve, religieuze vrijheid. In Engeland zou Jozef van Arimathea de leer van Jezus en Maria Magdalena gepredikt hebben. Een leer die we nu gnostisch noemen. Een religie van liefde, spirituele groei, en persoonlijke ontmoetingen met God. Met de goddelijke vonk in onszelf, gevangen in ons menselijk lichaam. Een religie met bijzondere, spirituele leringen, zoals beschreven in veel van de Apocriefe geschriften. Dat zijn de  evangeliën die in de vierde eeuw n.Chr verboden werden en die enkele  jaren later tot godslasterlijke, verboden literatuur werden verklaard. De leringen van Jezus zelve! Hoe is dat toch mogelijk? Op het bezit van deze documenten, stond zelfs de doodstraf! Veel van de verboden evangeliën werden in 1945, tot grote schrik van de Katholieke kerk,  teruggevonden in Nag Hammadi, verborgen in het woestijnzand van zuid Egypte.

Deze gnostische leer, de naar mijn mening oorspronkelijk leer van Jezus en Maria Magdalena, gepredikt door Jozef van Arimathea, sloot prachtig aan bij de leer van de Druïden in Engeland. Een symbiose waaruit later de Keltische kerk zou ontstaan. Nu had Engeland altijd al een wat ongemakkelijke verhouding met het orthodoxe Rome. En dan vooral met het arrogante, onwrikbare, op macht beluste pausdom. En de veel te grote, wereldlijke macht van de paus. Denk daarbij aan de opkomst van het Pelagianisme, die ondermeer de rechtmatigheid van de apostolische successie in Rome betwiste, aan de problemen met Thomas a Becket die zijn priesters niet aan het wereldlijke strafrecht wilde onderwerpen, aan de strijd van Hendrik VIII met Rome en aan het puritanisme van Cromwell. En Willem van Oranje, zo u wilt.

De zoektocht naar de Heilige Graal zou in dit verband heel goed een zoektocht naar de ware nakomelingen van de Heilige Familie kunnen zijn, of een zoektocht naar de oorspronkelijke, verloren gegane, leer van Jezus. Het ware, christelijke geloof. Want zonder deze twee, zonder een ware afstammeling van Jezus en zonder het ware geloof, zou het land kaal en onvruchtbaar zijn. Een barre woestijn, met een ongelukkige bevolking.

In Frankrijk en met name in de Languedoc, zou Maria Magdalena met zo veel liefde en zo veel overtuiging gepredikt hebben, dat de mensen zich dat nu nog herinneren. En haar tot op de dag van vandaag nog aanbidden. In dit gebied waren de Visigothen de eerste machthebber na de ineenstorting van het Romeinse Rijk. Zij waren aanhangers van het Arianisme. Die geloofden wel in de leer van Jezus, het gnosticisme, maar niet in zijn goddelijkheid. Na hen kwamen de Merovingen. Dat waren priester koningen, directe afstammelingen van Jezus en Maria Magdalena. Koningen met bijzondere gaven en bijzondere krachten. Zij werden opgevolgd door de Carolingers, de oorspronkelijke hofmeiers van de Merovingers. Veel van deze vorsten hadden niet zo veel op met Rome. Daarna ontstond het Joodse koninkrijk Septimania, gevolgd door een eeuwenlange periode waarin de Joden, christenen en Moslims vreedzaam naast elkaar leefden in de Languedoc. Een periode van grote voorspoed, verdraagzaamheid en culturele groei. Een periode waarin de vrouwen bijna gelijke rechten hadden als de mannen. In mijn ogen niet alleen een teken van beschaving, maar ook een onmisbare voorwaarde voor  economische groei, voor welvaart en vooral voor het welzijn van de bevolking.

In die periode kwam ook het Kathaarse geloof op. Dat gebeurde niet alleen in de Languedoc, maar ook elders in Europa. Een wonderschoon, puur gnostisch geloof. Dat sterk afstak tegen de ongelooflijke corruptie en het ongehoorde machtsmisbruik van de katholieke kerk in die periode. Deze prachtige, zuivere religie vormde een enorme bedreiging voor de katholieke kerk. Ze werd dan op gruwelijke wijze onderdrukt tijdens de Albigensische kruistocht van 1209 tot 1244. Een kruistocht van christenen tegen christenen. Waarbij meer dan 100.000 uiterst vrome christen op brute wijze werden vermoord door hun niet zo vrome mede christenen. Met de zegen van de paus. Een inktzwarte bladzijde in de toch al duistere geschiedenis van de katholieke kerk. Dit gedenkteken herinnert nog aan de gruwelijk verbranding, waar 230 katharen levend werden verbrand, op het grasveld aan de voet van de Montsegur. Gevolgd, in de Languedoc, door de afschuwelijke, pauselijke inquisitie, twee pest epidemieën, talloze roofovervallen vanuit Spanje, de honderd jarige oorlog met Engeland, de bloedige opstand van de Hugenoten en de nog veel bloediger Franse revolutie. Met als gevolg dat het land van de katharen daarna eeuwenlang op “apengapen” lag. En nu nog zo ongerept is.