Het zal dan ook niemand verbazen dat juist er op dit soort plekken zo veel “Healing & Therapy centra” zijn. De energie van deze plaatsen leent zich daar uitstekend voor. Alleen al in Glastonbury heb ik de workshops, therapieën, consulten, healings, cursussen en trainingsprogramma’s voor zulke uiteenlopende zaken als sound healing, karmische astrologie, tarot, tantrise massage, singing stones, contact leggen met feeen en natuurgeesten, angelic reiki, life path en soul purpose readings, clairvoyance, aromatherapien, emotionele freedom techniques, esoteric soul healing, regressie, hatha yoga, theta healing, tai chi, ancestral healing, releasing carmic contracts, soul revival, avatar, samarpan alchemie, channelling, awakening your lightbody, ascension, transformator and transcendence, healing & shamatic arts, holistisch massage, chakra meditation, astro-travelling, electrode reflexology, flower remedies, NLP, hypnosis, shiatsu, sacred sexuality, vipassana meditation, metratronic healing, hypnotherapie, birth charts en horoscopen en ontdekt. En dan zal ik er nog wel de nodige vergeten zijn.
In Rennes-le-Chateau zelf zitten niet zo veel spirituele practisanten, maar in de omgeving treft men meerdere healers en therapeuten aan. Raar wordt vooral veel gewerkt met massages en met bijzondere oliën. Hier is men nog wat terughoudend op het gebied van uitgesproken spirituele activiteiten. Dat komt omdat er in Frankrijk, jaren geleden, een uiterst strenge wetgeving vankracht is geworden, speciaal waar het religieuze ‘sekten’ betreft. Een overblijfsel nog van de lugubere, massale zelfmoord gepleegd op 18 november 1978 inJonestown in Frans Guyana, waar maar liefst 914 mensen zich, op bevel van Jim Jones, van het leven benamen.
Wel komen er steeds meer groepen naar bekende centra als Lavaldieu en Les Labadous om daar hun training- en healing sessies te houden. Het zijn plaatsen waar uitgebreid gemediteerd, gefeest, “gehealed”, getraind engechanneld wordt. En in sommige van deze channelling sessies, ik heb er nu diversemeegemaakt, worden soms buitengewoon onthutsende en heel ontroerende ontboezemingen worden gedaan.
Leylijnen, bronnen en grotten
Verder zijn er tal van fysieke en landschappelijke overeenkomsten tussen beide plaatsen. Zo liggen ze alle twee op kruispunten van belangrijke leylijnen. Enheeft de directe omgeving een welhaast magisch karakter. Het zijn prachtigelandschappen waar men uren kan wandelen. Waar men met de bomen ende stenen kan praten. Of ademloos kan genieten van de beken, watervallen, bronnen en grotten. Glastonbury met zijn moerassen en meren in het westen {ZIE FOTO 21}, zijnbijzondere heuvels, zijn fascinerende Tor. en zijn prachtige achterland. Rennes-le-Chateau met zijn ongerepte natuur, zijn heilige bergen Pech Cardou en PechBugarach, zijn bronnen en rivieren. Kijk toch eens hoe mooi hier de “Fontaine des Amours”, de Bron der Geliefden er bij ligtt
Ook vindt men op beide plaatsenbijzondere, heilige bronnen. Zo is er de bekende Rode Bron van de ChaliceWell Gardens en de Witte Bronaan de voet van de Tor. Maar ookRennes-le-Chateau kent zijn Rodeen Witte Bronnen. Zoals de RodeBron van Le Cercle, naast deFauteuil du Diable, ook wel debron van Isis genoemd. En deRode Bron van Campagne-les-Bains, die ook wel de schoot van demoedergodin wordt genoemd . En niet tevergeten de Witte Bron, “La Source Madeleine”, gelegen aan de rivier de Blanque, vlakbijde plek waar de Blanque en de Sals samenkomen. Een magische plek, die ookwel “Le Benitier”, ofwel het wijwatervat,wordt genoemd. En verder natuurlijk de warme bronnen van Rennes-les-Bains en Alet-les-Bains.
Voorts bevinden zich tal van geheimzinnige grotten in het heilige gebied.Zoals de grot van Maria Magdalena en de Aven grot vlakbij Rennes-le-Chateau. En de in het westen gelegeninitiatiegrotten van de katharen, deEglise, de Ermitage en de grot vanBethlehem. Of de vlak daarbij gelegen,wereldberoemde Grotte de Lombrives en de Grotte de Niaux. Tennoorden van Carcassonne vindt men dan nog de Gouffre de Cabrespine en deGrotte de Limousis. En in het oosten, vlak bij de Middellandse Zee de mysterieuze grot van Perillos. Met in het zuiden de schitterende Grotte de L’Aguzou.Al deze grotten zijn open voor het publiek, al zijn ze vaak wat moeilijk te vinden.In Glastonbury zelf zouden er, volgens de overleveringen, een aantal bijzonderegrotten onder de Tor moeten zijn. Met hun ingang even ten noorden van deWitte Bron of halverwege het Pilgrim’s Path.En misschien ook wel onder Chalice Hill.
Torens, menhirs, hunebedden en steencirkels
Beide plaatsen kennen hunmystieke torens. Imposante torens.Zoals de Tor met de toren van St.Michael in Glastonbury en de TourMagdala en de Tour Visigothe in Rennes-le-Chateau. In de omgevingvan Rennes-le-Chateau vindt mengeen grote steencirkels zoals die vanStonehenge of Avebury. Daarvoormoeten we wat verder naar het noorden, naar Carnac in Bretagne. Wel zijner in de buurt van Rennes-le-Chateauenkele bijzondere menhirs, staande stenen die eenbelangrijke functie hebben in de heiligegeometrie van het landschap. Zoals dePierre Droite bij St. Salvayre en dePierre Dressée bij Serres. Of de steen van Sem, bij Tarascon-sur-Ariege. Voorts zijn erdiverse hunebedden (dolmens) in debuurt van Villeneuve Minervois, zoalsde dolmen de Rolande en de Dolmendes Fades. Ook bevinden zich een grootaantal hunebedden in het gebied tussenSt.-Paul-de Fenouillèdes en Prades, in de regio Roussillon, ten zuidoosten vanRennes-le-Chateau.
De steencirkel van Avebury dat hemelsbreed zo’n 70 km ten oostnoordoosten van Glastonbury ligt, is wereldberoemd. Het is de grootste steencirkel van Europa. Hij wordt ook wel “The Mother Circle of Britain” genoemd. Avebury is door de Unesco uitgeroepen tot World Heritage Site. De steencirkel is omgeven door een diepe aarden greppel en een hoge aarden wal. Zo’n combinatie noemt men een “henge”.Waar de steencirkel precies voor diende, is niet bekend. Kosmisch observatorium, energiecentrum, zonnetempel of een plek waar belangrijke initiaties verricht werden. De stenen zijn soms wel vier meter hoog en steken diep in de. Eveneens 70 km ten oosten van Glastonbury ligt het bekende Stonehenge. Eveneens een Unesco World Heritage Site. Het imposante bouwwerk is vele malen groter dan de steencirkel in het midden. Stonehenge is nu een toeristische attractie van de eerste orde geworden. Men kan niet meer bij de stenen zelf komen, maar moet via een zorgvuldig afgezet pad, samen met nog honderden andere toeristen, om de stenen heen lopen.
Labyrint enheilige geometrie
Verder zijn er op beide plaatsen labyrinten te vinden. In de buurt vanRennes-le-Chateau bevindt zich het uitgestrekte, natuurlijke labyrint van Nebias.Een wonderlijke plek, bezaaid met allerlei grote en kleine stenen waar zich kleine paadjes tussendoor slingeren {ZIE FOTO 30}. Veel mensen hebben bijzondere ervaringen bij het lopen van dit labyrint. Alsof hun hele leven aan hen voorbij trekt. Dan is er een speciaal aangelegd labyrint in Granes, even ten zuiden van Rennes-le-Chateau. Een labyrint dat bij volle maan gelopen moet worden. In de kerk vanMirepoix is voorts een tegelplateau van een labyrint te bewonderen.In Glastonbury zelf is een prachtig labyrint rond de Tor aangelegd. Een labyrint dat de terrassen van de Tor volgt. Dit labyrint kan op bepaalde tijd, onder leiding, gelopen worden. En in het grasvoor de kerk van Johannes de Doper is ook een klein labyrint afgetekend.
In de regio rond Rennes-le-Chateau zou zich een enorme virtuele tempel
bevinden. Waarvan de contouren bepaald worden door wat men nu landschaps kenmerken noemt. Een tempel met exact dezelfde maatvoering als deTempel van Salomo. Het gebied waarin deze virtuele tempel ligt wordt daaromook wel het Heilige Gebied genoemd. Verder wordt er verteld, het is al eerder genoemd, dat er onder dePech Cardou eenTempel van Salomo is gebouwd. Om de Ark van het Verbond in veiligheid te brengen. Ook onder de Tor zou zich eentempel bevinden. Die net als in Rennes-le-Chateau door niemand daadwerkelijk gezien is. Of waarover men zwijgt, dan wel verplicht is geheimhoudingte bewaren. Dat zou ook kunnen. Dan zijn er nog verhalen over bijzondere tempels, hemelsetempels, zoals de Sterrentempel in Glastonbury en de ‘Temple of Time’, naar het boek van Elizabeth van Buren, inRennes-le-Chateau
De regio rond beide heilige plaatsen zit voorts vol met landschapskenmerken dievoldoen aan de wetmatigheden van de ‘heilige geometrie’. Men vindt er een overvloedaan cirkels, rechte lijnen, pentagrammen en hexagrammen. Met bergtoppen,driesprongen, kerken en menhirs die allemaal op heel specifieke afstanden vanelkaar liggen. Met bijzondere lijnen die de zonsopkomst en zonsondergang markeren op belangrijke tijdstippen als de midwinter en midzomer zonnewenden en de lente en herfst equinoxen. Staat men bijvoorbeeld op 21 december op de Mound, dat is St. Edmunds Hill, in Glastonbury, dan kan men daar de zon boven de Tor zien opkomen. Daarbij volgt de zon precies de contouren van de terrassen op de Tor. Een spectaculair gezicht.
Bij de Pech Cardou, even tenoosten van Rennes-le-Chateau, wordt de ‘ParisMeridian’ of ‘la Ligne Verte’ door een aantal belangrijke, geografische lijnen doorsneden. Op de snijpunten van de Ligne Verte met deze lijnen zouden enkele bijzondere schatten verborgen zijn. Maar daar is moeilijk bij te komen, want de Pech Cardou is knap steil en ligt vol met steenslag. Over de bijzonderheden van de heilige geometrie in beide regio’s zijn fascinerende boeken geschreven,zoals de boeken Genesis en Geneset van David Wood over de heilige geometrievan Rennes-le-Chateau en het boek The Star Temple of Avalon van Nicolas R.Mann en Philippa Glasson.
Mijnbouw
In het verleden werden in beide regio’s intensieve mijnbouw activiteiten uitgevoerd. In de Mendip heuvels bij Glastonbury werd zilverhoudend lood gedolvenen iets zuidelijker in Cornwall lood en tin. In Rennes-le-Chateau, Rennes-les-Bains en Auriac werd vroeger goud en zilver gedolven. De meeste mijnen zijnnu uitgeput en veel mijningangen zijn dichtgemetseld of ingestort. Maar hieren daar kan men nog, weliswaar met gevaar voor eigen leven, een stukje de bergin. Er bestaan ook aanwijzingen dat de tempeliers, die in deze regio in grotegetale aanwezig waren, in een geheime grot in de buurt van het ChateauTempliers, tussen Rennes-le-Chateau en Bugarach, goud gedolven hebben endaar ook het fameuze witte goud, ORMUS, gemaakt hebben. Ook hebben de tempeliers daar hun eigen goudenmunten geslagen hebben. Van hoge kwaliteit.
Kerken en ruïnes
In beide plaatsen zijn waarschijnlijk de oudste, christelijke kerken van Europa te vinden. Gewijd aan Maria of aan Maria Magdalena. Die twee vrouwen worden nogal eens door elkaar gehaald. En de Kerk heeft ook regelmatig “stuivertje gewisseld” waar het de etikettering van deze kerken betrof. Meestal werd dan een kerk of kathedraal die oorspronkelijk aan Maria Magdalena was gewijd, weer “teruggeboekt” op naam van de maagd Maria. Het oorspronkelijke kerkjevan Rennes-le-Chateau dateert uit zesde de eeuw. Het huidige kerkje diende waarschijnlijk eerst als kapel van het kasteel, nu Chateau Hautpoul geheten. Het kerkje is in 1096 gewijd aan Maria Magdalena.
En Jozef van Arimathea zou,samen met zijn neefje, de jonge Jezus II, in 63 AD een ‘kerkje’ hebben gestichtop de plaats waar nu de Lady Chapel staat. De “vetusta ecclesia”, de oude kerk. Van de reis van Jozef en de kleineJezus zijn prachtige tekeningen en glas in lood afbeeldingen gemaakt. Die zijnnog steeds te bewonderen in de vele kerken en kapellen in Glastonbury en omgeving.Kijk maar eens naar deze ontroerende afbeelding van Jozef met zijn jonge neefje in een bootje, met op de achtergrond de Tor. Te zien op het vaandel in de kerk gewijd aan St. John in Pilton, een dorpje even ten oosten van Glastonbury.
Glastonbury heeft zijn abdij. Een magische ruïne. Met een uitstraling die merkwaardig genoeg somskrachtiger is en de mensen dieper raakt dan de prachtige kerken,kathedralen en basilieken elders in het land. In Glastonbury hebben HendrikVIII, Oliver Cromwell en de reformatie hun heilloze werk gedaan. In Frankrijkwaren dat de Albigensische kruistocht tegen de katharen, de arrestatie van detempeliers, de opstand van de Hugenoten en de Franse Revolutie. Hier ziet mener nog de majestueuze resten van machtige katharen kastelen als de Montségur,Quéribus, Peyrepertuse, Puilaurens, Lastours en vele anderen. Elk ook met hun eigen, bijzondere uitstraling. En sommige abdijen moesten het eveneens ontgelden,ook in Frankrijk, zoals de prachtige abdij in Alet-les-Bains. Volgens sommigen de mooiste ruïne van Frankrijk
Heidens/Heilig
Is het niet bizar hoeveel Glastonbury en Rennes-le-Chateau met elkaar gemeenhebben? Beiden zijn het oeroude, ‘heidense’ plaatsen. Waar hele oude beschavingen geleefd hebben. Waar altijd strijd is geleverd tussen goed en kwaad, tussen licht en donker. Het zijn plekken van machtige Goden en Godinnen, van reuzen en Giganten, van Lemuriers, van Atlantiden, Megalieten enNeoliten. het waren ook heilige plekken van de Kelten. Plekken met bijzondere energieën, met bronnen, grotten en rivieren. Heilige, heidense plekken. Later werden het heilige christelijke plekken. Waar de eerste evangelisaties van Maria Magdalenaen van Jozef van Arimathea plaats vonden. Waar de eerste christelijke kerkjesgebouwd zijn. Plekken van de Heilige Graal. Waar een gnostische religie beleden werd.Waar de Keltische kerk en het Katharisme ontstonden. Plekken van heiligen entempels. Plekken waar de Ark van het Verbond en Jezus en Maria Magdalena begravenzouden kunnen zijn. Plekken van godinnen en het Heilige Vrouwelijke.
Is het niet fascinerend om te zien hoe op een en dezelfde plek, ik heb het nu over Glastonbury, op slechts enkele honderden meters van elkaar, twee totaal verschillende heiligdommen staan. Twee aparte werelden. De christelijke wereld met haar kerken en abdij. Met Jozef van Arimathea, zijn cruets en zijn bokaal. Met zijn staf waaruit later de heilige doornstruik zou groeien. Met zijn bloedlijn en zijn christelijk-gnostische boodschap. Met het eerste christelijke kerkje en het kapelletje gewijd aan Maria Magdalena. Met zijn beroemde heiligen als St. Patrick, St. Brigit, St. Dunstan en St. David. De plek waar eens de meest beroemde abdij van Engeland stond. Waar jaarlijks duizenden pelgrims naar toe kwamen. En nog steeds komen. Een waarlijk heilige plek voor de christenen.
Terwijl even verderop de Tor staat. Een immense, natuurlijke tempel. Een baken voor de zielen van de overledenen. Een doorgang naar andere dimensies en een toegangspoort tot het dodenrijk. Een machtig energiecentrum, gelegen op het snijpunt van krachtige leylijnen. De Tor met zijn labyrint, zijn terrassen en zijn spiraalvormige opgang. Een plek waar de oude goden verbleven. Goden van vuur en vruchtbaarheid. Goden die nu weer terug lijken te keren. Met aan de voet van de Tor en de Chalice Hill twee heilige bronnen. De Witte Bron en de Rode Bron. En de prachtige Chalice Well Gardens {ZIE FOTO 34}. Magische plaatsen. Waar de Moedergodin huist. En waar de godinnen van Avalon verblijven. Met Morgan Le Fay, the lady of the lake, koning Arthur en het zwaard Excalibur. En Merlijn, hogepriester van Goden en Godinnen. Een waarlijk heilige, heidense plaats.
Een plek waar beide religies elkaar ontmoeten. Waar de oude Keltische Goden en Godinnen hun nieuwe christelijke “counterparts” treffen. Om eindelijk, na zo lang van elkaar gescheiden te zijn geweest, weer samen te komen. Dat is wat Glastonbury zo uniek maakt. De plek waar oude en nieuwe geloven niet alleen naast elkaar bestaan, maar zelfs naar elkaar toe lijken te groeien. En hetzelfde geldt, zij het in mindere mate, voor Rennes-le-Chateau. Ook daar is de moedergodin aanwezig. Maria Magdalena bad regelmatig tot haar in de grot van Maria Magdalena. Ook daar hebben oude Goden gewoond en oude beschavingen bestaan. Ook daar is het heilige vrouwelijke aanwezig. Ook daar huizen de godinnen in bronnen, beken en grotten. En ook daar lijken oud en nieuw naar elkaar toe te groeien.
ORB’s en bijzondere lichtverschijnselen
In beide plaatsen komt men vaak ORB’s tegen. Dat zijn lichtbollen die meestal wit gekleurd zijn of alle kleuren van de regenboog aannemen. Maar er komen steeds meer variaties. Lichtbollen met gezichten er in. Lichtbollen die blauw zijn of geel of rood. Lichtbollen met happen er uit aan de randen of met ogen in de bol. En shooters, dat zijn lichtbollen die met hoge snelheid over de lens jagen, net als een meteoor, met een staart achter zich alan. Soms ook ziet men merkwaardig gevormde, groene poppetjes en zelfs mini UFO’s door de lucht suizen. Dat gebeurt niet allen bij digitale camera’s met ingebouwde flits, zoals veel mensen denken. Maar ook bij analoge camera’s trad dit verschijnsel op. En de bollen zijn niet alleen ’s nachts waarneembaar, maar ook overdag, zonder gebruik van de flits. En men weet ook niet waarom ze optreden. Ligt het aan de camera, aan de fotograaf, aan de plek of is het een combinatie van die drie? En wat is hun boodschap? Wat willen deze ORB’s ons zeggen?
De laatste tijd komen er naast lichtbollen steeds vaker grote nevels voor mijn lens. Nevels die om mij heen draaien. Als ik ze in het flitslicht zie, zo’n grote witte wolk vlak voor mijn gezicht, schrik ik me een hoedje. Wat deze ORB’s of nevels zijn weet niemand, al zijn er wel een aantal theorien. De meeste mensen denken dat het hoogfrequente energieën zijn. Of etherische wolken. Maar in elk geval intelligente energieën want ze manifesteren zich op heel specifieke wijze. In kerken, bij feesten, bij bijzondere gelegenheden, bij bepaalde mensen, in grotten en op heilige plaatsen zoals Rennes-le-Chateau en Glastonbury. En ze zijn ook niet constant. Het ene moment zijn ze daar en 10 seconden later, als ik de volgende foto neem, met precies dezelfde setting en in exact dezelfde richting, zijn ze verdwenen. Ik ben nu bezig met een boek over ORB’s, getiteld “ORB’s in Rennes-le-Chateau”. Een boek voorzien van meer dan honderd foto’s over dit bijzondere verschijnsel.
ORB’s moeten niet verward worden met bijzondere lichtfenomenen. Men kan de meest mooie foto’s krijgen door recht of schuin tegen het licht in te fotograferen . Vaak ziet men dan perfecte hexagrammen of octagrammen rode bollen, groene lichtcirkels {ZIE FOTO 38.a} en bijzondere strepen. Veel fotografen beweren dat al deze ORB’s het gevolg zijn van bijzondere lichtfenomenen, maar dat is toch een beetje kort door de bocht. Ik heb honderden foto’s die met geen mogelijkheid zijn toe te schrijven aan bijzondere lichteffecten of aan de speciale karakteristieken van mijn camera’s. Zoals deze foto genomen overdag in de grot van Bethlehem, een van de initiatiegrotten van de Kat. De laatste tijd wordt er ook steeds vaker verband gelegd tussen ORB’s en graancirkels. Graancirkels die met name in de omgeving van Glastonbury en Avebury optreden. En waar veel door mensen gemaakte figuren het licht zien, maar waar nog veel meer graancirkels voorkomen die niet door mensenhanden zijn gemaakt. Bijzondere patronen die in een oogwenk in de hoge halmen werden geprent. Hierbij nog een foto van een bijzonder etherisch teken, genomen voor het kerkje van Rennes-le-Chateau.
Bezoekersen pelgrimages
Op beide plekken lopen jaarlijks duizenden mensen te zoeken naar hun wortels,naar de oorsprong van het christendom, naar de energie van Maria Magdalena,naar het Heilige Vrouwelijke en in de meeste gevallen ook naar zichzelf. Voortskomen er tal van schatgravers, gelukszoekers, New Ager’s en andere avonturiers naardeze plaatsen. En jongeren die graag, juist op dit soort (heilige) plaatsen, feestwillen vieren. Dat geeft kennelijk extra vreugde aan hun festiviteiten. En wat meer cachet.Denk maar aan het wereldberoemde muziekfestival in Glastonbury. En hetcarnaval in Glastonbury. Maar ook het fameuze carnaval in Limoux, het stadje even ten noorden van Rennes-le-Chateau. Bekend van zijn carnavals en zijn Blanquette de Limoux, die verrukkeliijke, lokale champagne. Een feest dat ruim een maand duurt. Denk ook aan de vele, wat kleinere
muziekfestivals in Rennes-le-Chateau, Rennes-les-Bains en Quillan. En vele andere plaatsen. Ter vieringvan de naamdag van Maria Magdalena op 22 juli, of het begin van de lente, ofmidzomer, of het eind van de herfst, of gewoon omdat het leven zo mooi is.Er wordt veel muziek gemaakt in deze regio en gedanst en gezongen. Zelfs in de kerkjes treden regelmatig koren en orkesten op.
Verder komen er hordes schrijvers en onderzoekers naar dit soort plekken. Iedermet zijn eigen veronderstellingen over de geheimen van Rennes-le-Chateau enGlastonbury. Of met nieuwe voorstellen om die geheimen te ontrafelen. Zo zijn er, alleen al over Rennes-le-Chateau, meer dan 600 boekenverschenen. En elk jaar komen er nieuwe bij. Boeken waarin telkensweer een stukje van de sluier wordt opgelicht. Denk maar aan het spraakmakende boek “Lost Tomb of the Knights Templar” van Ben Hammott, waarin hij beweert het graf van Maria Magdalena gevonden te hebben. En dat is met Glastonburynet zo. Ook daar zijn honderden boeken over geschreven. En elk jaar ontdektmen weer wat nieuws. En breken er nieuwe inzichten door.
Rennes-le-Chateau en Glastonbury zijn hard op weg om echte pelgrimsoordente worden. Als ze het al niet zijn. Plaatsen waar de mensen naar toe gaan om ietsvan zichzelf te vinden. Naar zichzelf terug te keren. Iets te hervinden van wat verlorenwas gegaan, of diep was weggezakt. In Rennes-le-Chateau komen er op 17januari, een bijzondere datum, altijd mensen naar het kerkje van MariaMagdalena om daar het fenomeen van de ‘Blue Apples’ te aanschouwen. Speciaalop 17 januari, de naamdag van St.Antoine en St. Sulpice en de sterfdagvan Marie de Blanchefort. Rond denaamdag van Maria Magdalena, op22 juli, komen talloze spirituelegroepen naar deze streek. Om er temediteren en feest te vieren. In 2009droeg de bisschop van Carcassonnehoogst persoonlijk de mis op in hetkerkje gewijd van Maria Magdalena.En liet zich, wonder boven wonder,redelijk positief uit over deze bijzondere vrouw. Een hele veranderingten opzichte van voorgaande jarentoen de kerk en haar prelaten het kerkje van Rennes-le-Chateau leken te mijdenals de pest. Dit kerkje met zijn onconventionele beelden, zijn macaberevoorstellingen zoals de duivel of schatbewaarder Asmodeus en zijn 96 anomalien (afwijkingen) ten opzichte van watnormaal is in een katholiek kerkje in het zuiden van Frankrijk. Men vond hetmaar een heidens oord.
Is het niet merkwaardig dat juist dit soort kerken en ruïnes zo’n enorme aantrekkingskracht hebben op de mensen? De fameuze priester van Rennes-le-Chateau, Berenger Sauniere, die er predikte van 1885 tot 1917, wilde, toen hijnet teruggekeerd was van een pelgrimstocht naar Lourdes, van ‘zijn’ Rennes-le-Chateau een officieel pelgrimsoord maken. Hij had er al een naam voor:La Colline Inspiree, de Bezielde Heuvel. En hij heeft gelijk gekregen. Geholpen weliswaar door boeken als Het Heilige Bloed en de Heilige Graal van Baigent, Lee en Lincoln en de Da VinciCodevan Dan Brown. Want nu komen er jaarlijks maar liefst meer dan 130.000 mensen naar dit kleinebergdorpje.
In Glastonbury vinden een aantal “officiële” pelgrimages plaats. De pelgrimage van de kerk van Engeland, de Anglicaanse kerk vindt plaats in het derde weekend van juni en duurt twee dagen. Men verblijft in hoofdzaak op het terrein van de abdij en de kerk van St. John. De machtige Tor en de Witte en Rode Bron zijn kennelijk te heidens voor deze gelovigen. De pelgrimage van de katholieke kerk vindt plaats in de tweede week van juli, op een zondag. Daar begint de processie begint op de hellingen van de Tor en eindigt hij op de abdij. Dan wordt er ook nog, in de maand mei, een bijeenkomst van druïden gehouden. Verder zijn er tal van andere pelgrimstochten naar de vele, heilige plekken van Glastonbury. Een aantal daarvan zijn prachtig beschreven in het boek ‘In the nature of Avalon, Goddess Pilgrimages in Glastonbury’s Sacred landscape” van Kathy Jones. Maar het mooiste plekje vind ik toch wel het oude kapelletje, gewijd aan Maria Magdalena, in Magdalene Street. Waar dit prachtige portret van deze bijzondere vrouw te vinden is {ZIE FOTO 42}.